نوشته های رو شن مهمان اولین موج دریا هستند حکاکی های روی سنگ مهمان همیشگی تاریخ اند اما دوستان خوب ، حک شدگان رو قلبند ، و ماندگارانی جاویدان . . .

یادت باشد عشق بعدی را... قبل از مصرف ، خوب تکانش بدهید تا خاطراتش بریزد.

هرکه با احساس باشد، عاقبت خواهد شکست... این جواب سادگیست.

امشب به ميهماني تو مي‌آيم نه چشمان فريبنده‌ات را مي‌خواهم و نه لبان خيس تبدارت را مرا يك آغوش به وسعت دستانت كافيست دلم گرفته... غم‌هايم را بغل كن...

گاهی آدم دلش می خواهد کفش هاش را دربیاورد ، یواشکی نوک پا نوک پا از خودش دور شود ، بعد بزند به چاک، فرار کند از خودش...

دلم گرفـتــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــهچرا کسی نظر نمیده؟

آن ها که از در می آیند و می روند چهارپایان نجیب و ساکت تاریخ اند حادثه ها را تنها کسانی در زندگی آدمی آفریده اند که از پنجره ها بیرون جسته اند و... یا به درون پریده اند.

میله ها مرا هم به یاد زندان می اندازند اما تو بگو زندان کدام سمت میله ها نیست؟

بيچاره قلوه سنگي که از دست کودکي به سوي پرنده اي پرتاب مي شود ...مانده بر سر دو راهي ... دل کودک را بشکند يا بال پرنده را ....

موخته ام كسی كه یادم نكرد! من یادش كنم... شاید او تنها تر از من باشد ...